Ruth ve Idgie, Ninny ile de Evelyn arasında gelişen arkadaşlıkta, koşulsuz olumlu saygının pek çok örneği karşımıza çıkıyor Her ıkı arkadaşlık ilişkisinde de tarafların birbirlerine zıt kişilik özelliklerine sahip olmalarına rağmen, birbirlerini yadırgamadıklarını, olduklan gibi kabul ettiklerini ve hayatlarının bir parçası hâline getirirken adeta birbirlerini butunlediklerini görüyoruz. Sevinçleri de üzüntüleri de ortak yaşamalan, birbirlerinin hayatında gerçekleşen olaylardan adeta kendi başlarına gelmiş gibi etkilenmeleri, izlerken bızlere günümüz modem dünyasının dayattığı yüzeysel ilişkileri sorgulattırıyor ister istemez Bir insanı hayatımızın bir parçası hâline getirebilmemiz ne kadar mümkündür? Kendi bencılliklenmizden sıyrılıp hayata biraz da bir başkasının gözünden bakmamız? Onu. beğendiğimiz ve beğenmediğimiz tüm özellikleriyle, sadece o' olduğu için sevebılmemiz? İlişkinin türü ne olursa olsun (kardeş, arkadaş, romantik ilişki vb) sadece o insanın hayatımızda var olmasından mutluluk duymamız, ne şekilde giderse gitsin yerinin asla doldurulamacağını hissetmemiz ne kadar mümkündür? Bir başkasının, hele ki aramızda kan bağı olmayan birisinin hayatını kendi hayatımız gibi sahiplenmemiz ne kadar olasıdır? Ve bunun içimizden gelerek, doğal olarak gerçekleşmesi?
7 Şubat 2014 Cuma
Psikolojik filmler izle
Ruth ve Idgie, Ninny ile de Evelyn arasında gelişen arkadaşlıkta, koşulsuz olumlu saygının pek çok örneği karşımıza çıkıyor Her ıkı arkadaşlık ilişkisinde de tarafların birbirlerine zıt kişilik özelliklerine sahip olmalarına rağmen, birbirlerini yadırgamadıklarını, olduklan gibi kabul ettiklerini ve hayatlarının bir parçası hâline getirirken adeta birbirlerini butunlediklerini görüyoruz. Sevinçleri de üzüntüleri de ortak yaşamalan, birbirlerinin hayatında gerçekleşen olaylardan adeta kendi başlarına gelmiş gibi etkilenmeleri, izlerken bızlere günümüz modem dünyasının dayattığı yüzeysel ilişkileri sorgulattırıyor ister istemez Bir insanı hayatımızın bir parçası hâline getirebilmemiz ne kadar mümkündür? Kendi bencılliklenmizden sıyrılıp hayata biraz da bir başkasının gözünden bakmamız? Onu. beğendiğimiz ve beğenmediğimiz tüm özellikleriyle, sadece o' olduğu için sevebılmemiz? İlişkinin türü ne olursa olsun (kardeş, arkadaş, romantik ilişki vb) sadece o insanın hayatımızda var olmasından mutluluk duymamız, ne şekilde giderse gitsin yerinin asla doldurulamacağını hissetmemiz ne kadar mümkündür? Bir başkasının, hele ki aramızda kan bağı olmayan birisinin hayatını kendi hayatımız gibi sahiplenmemiz ne kadar olasıdır? Ve bunun içimizden gelerek, doğal olarak gerçekleşmesi?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder